บทที่ 58 ปล่อยกายปล่อยใจ

“อื้อ... อาจิ๋ว... อื้อ...”

ทำได้เพียงส่งเสียงร่ำร้องเรียกหาแต่เขา เพราะความเต้มตื้น อัดอั้น รุมเร้าอยู่ในร่างกาย อย่างไม่มีที่ระบายออก เขากำลังจะฆ่าเธอด้วยปลายลิ้นหรือเปล่า ไม่หรอก... เสียงหนึ่งในหัวร้องบอก เธอรู้ว่าหญิงชายจะไปบรรจบกันตรงจุดไหน นี่เพิ่งเริ่มต้น

‘อา... แค่เริ่มต้น ลูกเจี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ