บทที่ 47 ดูไม่ดีเลย

“แป๊บเดียว ฉันสัญญากับนายแล้วไง ยังไงฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนายเฝ้าไข้แม่ เร็ว ๆ เข้า อืดอาดยืดยาดอยู่นั่นแหละ”

ทอรุ้งดึงมือกฤตนันท์ให้เดินตาม

ทั้งสองมาหยุดที่หน้าห้องหมายเลขสามสองหนึ่งแปด

“ห้องนี้แหละ เข้าไปเลยนะ”

“ดะ... เดี๋ยว...” กฤตนันท์ชี้ให้รุ้งดูชื่อที่ติดอยู่หน้าห้อง

“กุหลาบแก้ว จักราวุธ ชื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ