บทที่ 12

"เธอมาหาลูก" สินีรีบห้ามเขา “แต่เธอไปโดยไม่มีเจอลูก”

เมื่อเอ็ดเวิร์ดหยุด สินีก็เดินไปหาเอ็ดเวิร์ดพร้อมกับถอนหายใจ

"เอ็ดเวิร์ด ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรดี ทำไมลูกถึงปล่อยเธอไปไม่ได้ล่ะ? ตอนนี้รูบี้กำลังตั้งท้องลูกของลูกอยู่นะ เธอก็ควรจะลืมผู้หญิงคนนั้นซะ แล้วรีบแต่งงานซะ"

"ผมแค่อยากรู้ว่าใครให้รูปพวกนั้นกับคุณ?" จู่ๆ เอ็ดเวิร์ดก็หันมาถาม

เมื่อได้ยินเเบบนี้ ใบหน้าของสินีก็เปลี่ยนไปทันที เธอเหลือบมองรูบี้ที่ดูอึดอัดและพูดอย่างโกรธเคือง "ก็บอกไปแล้วไงว่ามีคนส่งมาให้ทำไมไม่เชื่อกันบ้างเลย? จะเล่นตลกอะไรกับลูกชายฉัน?"

เมื่อมองไปที่แม่ที่แสนกังวลของเขา เอ็ดเวิร์ดเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "ตามที่แม่ต้องการเลย รูบี้กับผมจะแต่งงานกันในอีกสามวัน"

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับโดยไม่ลังเลและออกจากบ้าน ทิ้งให้สินีและรูบี้มีสีหน้าเกลียดชังและมองหน้ากัน

......

สามวันต่อมา ที่โรงเเรมบูลทีค

เหล่าคนดังและชนชั้นสูงเกือบทั้งหมดจากเมือง รีธา มารวมตัวกันที่นี่ เพื่อมางานแต่งงานของรูบี้ และเอ็ดเวิร์ด

เวลา 11.30 น. งานแต่งงานจะเริ่มงานตรงเวลา

"ให้ฉันเข้าไป" ในเวลานี้ จู่ๆ ผู้หญิงที่มีรอยฟกช้ำทั่วร่างกายก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เบลล่าเพิ่งจะได้ออกจากโรงพยาบาลจิตเวช

"มีการ์ดเชิญไหมครับ?" รปภ.ที่ประตูทักเธอ

"ฉันลืมเอามันมาค่ะ" เบลล่ารีบเร่งเข้าไป

"ขออภัยด้วยครับ เราไม่สามารถให้คุณเข้าไปในงานได้" รปภ.ปิดประตูและมีงานวิวาห์

"เกิดอะไรขึ้นครับ?" ในขณะนี้ ชายในชุดสูทและเนคไทก็ออกมาจากด้านใน นั่นคือแจ๊คสัน ลูกพี่ลูกน้องของเอ็ดเวิร์ด

"เบลล่า คุณมาที่นี่ทำไมกัน?" เจสันดูแปลกใจเล็กน้อย

"พาฉันเข้าไปได้ไหมคะ?" เบลล่าจับแขนเจสันราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต

เจสันลังเลและสุดท้ายเขาพยักหน้าตกลง

เมื่อทั้งสองเข้ามา เอ็ดเวิร์ดและรูบี้ก็ค่อยๆสวมแหวนให้กันและกัน

รูบี้สวมชุดแต่งงานสีขาวด้วยความเคอะเขินเล็กน้อยและใบหน้าที่มีความสุขและอ่อนหวาน เอ็ดเวิร์ดที่อยู่อีกฝั่งยังหล่ออยู่แม้ว่าเขาจะหน้าซีด

ผู้ชายคนนั้น ตำแหน่งตรงนั้น เคยเป็นของเบลล่า แต่ตอนนี้มีผู้หญิงอีกคนเข้ามาแทน

"เอ็ดเวิร์ดฉันหวังว่าเราจะรักกันและดูแลซึ่งกันและกันไปจนแก่จนเฒ่า..." รูบี้กล่าวคำปรารถนาของเธอขณะสวมแหวน

แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ เบลล่าก็มาถึงฝูงชนแล้ว "ดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่างั้นเหรอ? รูบี้ คำพูดของเธอช่างงดงามจริงๆเลยนะ"

แหวนตกลงมาจากมือของรูบี้ทันที

"ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้?" รูบี้แสดงอาการตื่นตระหนกชั่วขณะ

"คิดว่าฉันจะหนีออกมาไม่ได้เหรอ?" เบลล่าเดินไปหารูบี้ เงยหน้าขึ้นและดูถูกเหยียดหยาม ราวกับว่าเธอยังเป็นลูกสาวของตระกูลสิโร มาดามแห่งธิสรสกุล

"รักษายังไม่หายดีเธอออกมาได้ยังไงกัน?" รูบี้สงบลงพร้อมเห็นเบลล่าสวมชุดโรงพยาบาล ผมของเธอยาวและมีรอยข่วนบนใบหน้าและข้อมือ ซึ่งดูเหมือนผู้หญิงที่บ้าจริงๆ

เธอยกมือขึ้นหาเบลล่าและจับคอเสื้อให้เผยให้เห็นโลโก้ของศูนย์การแพทย์ทางจิตเวช

"อ้าว เธอเป็นผู้ป่วยจิตเวชหนิ!" ทันใดนั้นแขกก็ตะโกน

"เธอเป็นบ้า จับเธอออกไป" เมื่อได้ยินเช่นนั้น แขกก็ต่างพากันโวยวาย

"เธอไม่ได้เป็นผู้ป่วยจิตเวช" เจสันก้าวไปข้างหน้าเพื่อปกป้องเบลล่า

เอ็ดเวิร์ดหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วผลักเจสันออกไป เขาพูดกับเบลล่าว่า "ถ้าเธอมาเพื่ออวยพร มาเป็นแขกของฉัน แต่ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ฉันก็ขอโทษด้วยนะ..."