บทที่ 117 บทที่15.หัวใจ ‘สีบานเย็น’ 4

ชายหนุ่มก้มลงมาจนชิด ลมหายใจของเขาเป่ารดผิวย่นๆ ของบุตรชาย เขายิ้มอ่อนๆ เมื่อลูคัสเองก็นิ่งลง รามานสอดมือใต้ร่างเล็กจ้อย เหงื่อเขาไหลซึมเลยทีเดียว เมื่อช้อนยกบุตรชายขึ้นจากอู่นอน เขากลั้นใจยก รีบกระชับร่างเล็กๆ แนบอก ความรู้สึกแรกยามมีบุตรชายอยู่ในอ้อมกอด มันคือความปลื้มปริ่ม สุขใจ เขาหันไปมองภร...