บทที่ 34 บทที่20.เผชิญหน้า(เอาใจช่วยจ้ะ) 1

บทที่20.เผชิญหน้า(เอาใจช่วยจ้ะ)

วราพิชชาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตามเวลาปกติ ทุกทีต้องลุกออกไปเตรียมอาหารเพื่อจะใส่บาตรตอนเช้าแต่นี่โดมินิคบังคับพาตัวมาตั้งแต่เมื่อคืน เอาเธอมาทิ้งใว้ที่บ้านหลังเดิม ให้นอนกับลูกน้อยสองคนแล้วก็ไม่ได้เข้ามายุ่งวุ่นวายอะไรอีกเลย วราพิชชาลุกขึ้นมาจัดการธุระส่วนตัวจนเรียบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ