บทที่ 78 บทที่7.นายแม่ออกโรงเองไม่พังก็เละ 3

ปลายนิ้วคีบกระดาษยับย่นขึ้นมาจากพื้นโต๊ะ พร้อมกับสบถเบา “Damn!!”

เรียวคิ้วขมวดแน่น มุมปากย่นเพราะรามานเม้มปากจนบิดโค้งเขาเครียดเมื่อมันจวนตัว ใกล้จะถึงทางตัน เขาไม่อยากมี ‘เมีย’ ไม่อยากมีห่วงไม่ต้องการถูกพันธนาการ

พระเจ้าช่วย!!

ใช่สิ!! ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนเร็วๆ เขาเดินสวบๆ ตรงไปยังห้องนอนของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ