บทที่ 96 บทที่11.คนปากแข็งยอมรับความจริง 2

“หุยยยคนอะไรตายังกับใบมีดโกน ไหนว่าคาสโนว่าตัวพ่อ ทำไมอ่อยแล้วไม่เห็นรู้สึกรู้สา”

หล่อนบ่นอุบ ปากเคลือบลิปสติกเบ้และขยับพูด หน้าชาวูบ เพราะมองรู้ถึงแววตาเหยียดหยันของรามาน

ชายหนุ่มเดินหน้ามุ่ย เขาเปิดประตูแรงๆ จนคนด้านในสะดุ้ง

“มาช้านะนรามัวไปหลงทางอยู่ที่ไหนล่ะ?”

เพราะนราติดพันการทำธุระแทนเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ