บทที่ 23 Chapter 23

“ยุ่งอะไรด้วยเล่า ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ ว่างมากนักรึไงถึงได้มาเจ้ากี้เจ้าการชีวิตคนอื่นนัก”

ตรีนุชพยายามบิดข้อมือออกจากมือใหญ่อยู่ตลอดเวลาแต่ยิ่งบิดก็เหมือนกลับยิ่งถูกรัดแน่นมากขึ้น เธอเจ็บร้าวไปมือทั้งสองข้าง พลางใจหายใจคว่ำ ยามที่ใบหน้าคมเลื่อนไล้ปัดซ้ายป่ายขวา ทรวงเต้าใต้เสื้อมีปฏิกิริยารวดร้าว เจ...