บทที่ 67 Chapter 67

ร่างหนาที่นั่งลงเบียดชิดร่างเล็กเอนหลังพิงหมอนอิง เหยียดขาไปตามความยาวของเบาะโซฟาอย่างสบาย มือหนึ่งถือแก้วไวน์จิบไปเรื่อย หากสายตาจับจ้องพวงแก้มสีระเรื่อไม่วางตา

ตรีนุชย่นจมูกอย่างหมั่นไส้มาดคุณชาย แต่มือก็ใช้ซ้อมจิ้มชิ้นเนื้อป้อนเขาอย่างไม่อิดออดมากความ

“เชฟที่นี่ทำอาหารอร่อยจริงๆ”

“อร่อยค่ะ น้ำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ