บทที่ 120 ของขวัญสำหรับหนูนา

“ได้สิ...และไม่ใช่แค่เรา...”

“พีท...หมายความว่ายังไง”

“ทานได้แล้ว...เจ้าหนูทำไม...เดี๋ยวก็รู้”

หนูนากำลังจะอ้าปากถามต่อ แต่ปีเตอร์หยุดคำถามของหนูนาโดยการจิ้มฮอกดอกชิ้นพอดีคำใส่เข้าไปในปากของหนูนาแทน “กินซะ” หนูนาเคี้ยวตุ้ยๆ แบบไม่สบอารมณ์แต่ก็ยอมหยุดและกินอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย

“คุณแม่วันดี!!!...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ