บทที่ 141 เขาตอนนี้มันช่างมืดมนสิ้นดี

“ครับคุณตา” ปีเตอร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและต่อสายหาคุณตาโดยทันที และคิดว่าทางนั้นคงเป็นฝ่ายพูด เพราะนายของเขานั่งเงียบโทรศัพท์แนบอยู่ที่หู แต่แววตาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย และผ่านไปประมาณสามสี่นาทีปีเตอร์ก็วางสาย และหันออกไปนอกรถที่ตอนนี้หลุดฝูงชนมาแล้ว แต่เนื่องจากคืนนี้เป็นคืนวันคริสต์มาสบนท้องถนนคร่าคร่ำไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ