บทที่ 239 คนในอดีตที่ไม่เคยใช่

หนูนายังคงนั่งอยู่ที่เดิมหลังจากที่จอนนี่กลับไปทำหน้าที่ของเขา สายตามองไปยังผืนท้องทะเลที่กว้างใหญ่หาจุดสิ้นสุดไม่ได้ เสียงของจอนนี่ยังคงก้องอยู่ในหัวของเธอทุกคำทุกประโยค เธอจดจำมันได้เป็นอย่างดี

“พีท...” หนูนาได้แต่เพ้อเรียกหาปีเตอร์ เพราะในหัวของเธอมีแต่ใบหน้าของปีเตอร์ในทุกอารมณ์วนเวียนสลับกันไป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ