ครึ่งหนึ่งของฉัน

บทที่ 121: อีกครึ่งหนึ่งของฉัน

เสียงจานดังเกร๊งเกินกว่าที่ฉันตั้งใจตอนที่โยนมันลงอ่างล้างจาน เสียงนั้นดังก้องไปทั่วทั้งห้องครัว

“กลับบ้านไป เพเนโลพี” ฉันไม่ได้มองหน้าเธอ น้ำเสียงของฉันคมกริบยิ่งกว่าเศษกระเบื้องที่ก้นอ่าง “เธอพูดมากพอแล้ว”

“งั้นเหรอ” เงาสะท้อนของเธอจ้องกลับมาที่ฉันจากบานหน้าต่...