บทที่ 9 ตอนที่ 9
“มาถึงเหนื่อยๆ พี่ล้อมจะอาบน้ำก่อนไหม... หิวหรือเปล่า เดี๋ยวฉันออกไปซื้อแกงถุงในตลาดมาให้นะจ๊ะพี่รอเดี๋ยว”
มาลีกุลีกุจอถามสามี
“พี่ไม่หิว... เพิ่งกินก๊วยเตี๋ยวมา”
สามีตอบสั้นๆ วางลูกลงในเปลแล้วรั้งเอวของเมียรักเข้ามากอดจูบ เพราะความที่เป็นแม่ลูกอ่อนทำให้มาลีดูเอิบอิ่มไปทั้งตัว
“เอ็งคิดถึงพี่หรือเปล่ามาลี”
บุญล้อมถามเสียงกระเส่า
“คิดถึงสิจ๊ะ คิดถึงทุกคืนที่ล้มตัวลงนอน ฉันคิดถึงพี่ล้อมทุกวัน พี่ล้อมอยู่ในลมหายใจเข้าออกของฉัน”
มาลีกอดร่างของสามีแนบแน่น มือซุกซนของบุญล้อมทาบลงบนเต้านมอวบใหญ่ของแม่ลูกอ่อนแล้วบีบเบาๆ จนน้ำนมสีขาวไหลออกมา
“นมเอ็งใหญ่ขึ้นมาก”
บุญล้อมตาวาวกับเต้านมอวบใหญ่ของมาลี ตอนที่หล่อนเป็นแม่ลูกอ่อนยิ่งทำให้เต้านมใหญ่และอวบคัดขึ้นมาก จากที่ใหญ่โตมโหฬารอยู่แล้ว
บุญล้อมบีบนมเมียเบาๆ เพียงเท่านั้นน้ำนมก็ไหลออกมาอีก เปียกชื้นเป็นวงอยู่ที่เสื้อ แลเห็นปลายหัวนมเป็นทรงสวยเสียดสีกับเสื้อคอกระเช้าบางๆ
“พี่ล้อมคิดถึงฉันใช่ไหมจ๊ะ”
มาลีเข้าใจความรู้สึกของสามี ปีกว่าที่ไม่ได้เจอกันบุญล้อมคงเก็บกดความต้องการเอาไว้นาน
มาลีรั้งมือของสามีมาที่เตียงนอน หล่อนคว้าหมอนมารองหลังแล้วเอนกายลงนอนพิงพนักหัวเตียงในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มือเรียวค่อยๆ เลิกชายเสื้อของตัวเองขึ้นมากองเอาไว้เหนือเต้านมอวบใหญ่ บุญล้อมจ้องมองทรวงอกของเมียรักตาไม่กระพริบ
“อูยยย... ”
ทรวงอกแม่ลูกอ่อนผุดพุ่งขึ้นอวดความเอิบอิ่มจนไอ้บุญล้อมรีบค้อมใบหน้าครอบริมฝีปากกระแทกทิ่มลงมาดูดเลียหัวนมเมียลนลาน
“อ๊อย... ”
มาลีเสียวจนแผ่นหลังขยับยกไม่แตะพื้น ขณะสามีกำลังดูดเลียเต้านมอวบคัดของหล่อนเสียงดังอั่กๆ น้ำนมสีขาวขุ่นทะลักไหลออกมาจนอาบชุ่มเลอะริมฝีปากของบุญล้อม
ขณะกำลังบีบนมป้อนใส่ปากให้คนเป็นพ่อของลูกดูดกิน มาลีแอบสังเกตเห็นสีหน้าและแวววิตกกังวลฉายออกมาจากดวงตาของสามีแวบหนึ่ง
ท่าทางของบุญล้อมในวันนี้ดูแปลกไปจากเมื่อก่อน เขาเหมือนคนที่สูญเสียความมั่นในตัวเองกับเรื่องอะไรสักอย่าง?
“ถอดกางเกงเถอะจ้ะพี่ล้อมจ๋า”
มือของมาลีควานคว้าหาดุ้นเนื้อของความเป็นชายที่ซุกซ่อนอยู่ในกางเกงของสามี ทว่าบุญล้อมพยายามจะเบี่ยงกายหนี
“ใส่ให้ฉันนะจ๊ะพี่ล้อมจ๋า... พี่ไม่รู้หรือยังไงว่าฉันคิดถึงพี่ใจจะขาด”
เสียงเรียกร้องของเมียรักทำให้สีหน้าของบุญล้อมออกอาการเคร่งเครียดหนักกว่าเดิม
“อุ๊ย... เกิดอะไรขึ้นจ๊ะพี่ล้อม”
มาลีลูบไล้ขึ้นมาที่ท้องของเขา มือเรียวสัมผัสกับรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ใต้สะดือ มองเห็นแนวเย็บเป็นปื้นนูนยาวลงไปถึงซอกขา
“ตอนที่ลิเบียสู้รบกัน... พี่โชคร้ายโดนระเบิดจนต้องผ่าตัดช่วงล่าง”
บุญล้อมบอกความจริงอันแสนเจ็บปวดกับเมียรักในที่สุด
“อะไรนะ?”
เสียงของมาลีบอกความสงสารบุญล้อมขึ้นมาจับใจ มือน้อยๆ ค่อยๆ ลูบสัมผัสเป้ากางเกงของสามี
“อย่าบอกนะว่าของพี่โดนระเบิดจนต้องตัด... เอ่อ”
มาลีเว้นประโยคที่จะทำร้ายจิตใจของสามีเอาไว้ ด้วยตระหนักว่าคำพูดของหล่อนอาจเป็นการซ้ำเติมเขา
“เปล่า... ไม่ใช่อย่างที่เอ็งเข้าใจหรอกนะ ของพี่ยังอยู่ครบทุกอย่าง เพียงแต่มันไม่แข็งตัว หมอบอกกับพี่ว่ามันเกิดจากผลข้างเคียงจากการผ่าตัดเมื่อเดือนก่อน ทำให้เส้นประสาทรับความรู้สึกจำนวนมากถูกทำลาย ทำให้ช่วงล่างของพี่แทบไม่มีความรู้สึก”
เสียงของบุญล้อมเศร้าสลดลงเมื่อเอ่ยมาถึงตอนนี้ เพราะรู้ดีว่าความเป็นชายชาตรีของตัวเองไม่เคยแข็งตัวขึ้นมาได้สักครั้ง ภายหลังจากเข้ารับการผ่าตัดช่วงล่างเมื่อเดือนที่ผ่านมา
“ช่างเถอะ... พี่ล้อมไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ ต่อให้ไม่มีตรงนั้นก็ไม่เป็นไร แค่เนื้อดุ้นนึงมันไม่สำคัญเท่า ‘หัวใจ’ ของพี่หรอกจ้ะ... ฉันขอแค่พี่มี ‘หัวใจ’ ที่รักฉัน มีอ้อมแขนเอาไว้กอดฉัน... กอดลูก เท่านี้ชีวิตของผู้หญิงอย่างอีมาลีคนนี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว”
มาลีกระชับกอดสามีแน่น
“เอ็งพูดจริงหรือ?”
บุญล้อมทำหน้าฉงน จ้องมองใบหน้าเมียรักด้วยความซึ้งใจที่เอ่อล้นออกมาเป็นน้ำตา
“จริงสิจ๊ะ”
มาลีฝืนยิ้มให้เขา
“แต่เรื่องบนเตียงมันสำคัญนะ”
บุญล้อมว่า
“ฉันรู้ว่า ‘เซ็กส์’ เป็นเรื่องสำคัญจ้ะ... แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนี่จ๊ะ”
มาลีไม่อยากให้สามีเครียดกับเรื่องใต้สะดือมากจนเกินไป
“แล้ว... เวลาเอ็งมีความต้องการล่ะ... จะทำยังไง?”
บุญล้อมอดคิดไม่ได้ว่าเขาจะมีวิธีปลดเปลื้องความต้องการทางเพศให้หล่อนได้อย่างไร?
