บทที่ 13 บทที่ 12 น้ำซึมบ่อทราย

บทที่ 12 น้ำซึมบ่อทราย

พอเริ่มรู้สึกตัวว่าสนใจ ทุกครั้งที่เผลอตัว สายตาของไป๋อวิ๋นก็จะจ้องมองไปยังหญิงสาวที่อาศัยอยู่ด้วยกันเสมอ

เสียงขีดเขียนพู่กันที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอขาดหายไป ซือเหยาจึงเงยหน้าขึ

้นจากการเย็บเสื้อในมือแล้วตั้งใจจะเดินไปเปลี่ยนน้ำชาให้ท่านหมอที่นั่งเขียนตำรามานานแล้ว

แต่เมื่อเง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ