บทที่ 28 28

“นี่คุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” ฟ้าใสเริ่มดิ้นออกจากอ้อมแขนเมื่อฟ้าสงบลง แต่ฝนด้านนอกยังตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา

“คุณอยากให้ผมปล่อยจริงๆ เหรอ เห็นเบียดบี้ซะขนาดนี้ ผมชักมีอารมณ์แล้วนะ” เขาไม่ได้ล้อเล่น แต่เขาพูดจริงตามความรู้สึกของตัวเอง เรือนกายเขาโป่งพองจนรวดร้าว และเธอต้องรับผิดชอบกับการกระทำนั้น เธอยั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ