บทที่ 142 #เรื่องที่ 4 เล่ห์ร้อน บทที่ 17 เดี๋ยวเจอดีแน่

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น

“ จอดข้างหน้าก็ได้ค่ะ ” ขนมบอกเขมมะ หลังจากนั่งเงียบมาในรถ เขาชวนคุยอะไรก็เป็นไปแบบถามคำตอบคำ แต่เขาก็ใจเย็นพอที่จะไม่รุกมากไปกว่านั้น

ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะอดทนไปเพื่ออะไร

“ ไม่เป็นไร ไปส่งหน้าตึกเรียนเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย เรียนตึกไหน ” เธอบอกปลายทางให...