บทที่ 65 ความรักของเขา เธอไม่อาจรับได้

ทรงพลเหม็นขี้หน้าสาริณีมาตลอด ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นใด แต่เป็นเพราะเซ้นส์ของเขาบอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์อย่างที่เห็น ดังนั้นตลอดเวลาที่รู้จักกัน เขาจึงไม่เคยทำดีกับเธอเลย

ทรงพลหันไปมองเจนจิรา แทบจะกราบกรานว่า "ถือว่าผมขอร้องเถอะนะ คุณไปกับผมเถอะ เขาขาดคุณไม่ได้จริงๆ ถือว่าทำบุญทำทาน ช่ว...