บทที่ 14 บทที่4.ผู้ชายอย่างเขามันปีศาจชัดๆ 5

ออสตินเอ่ยปากถามเหมือนละเมอ “หิวไหม?” ปากแดง ตาช้ำๆ ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาทำให้ใจของออสตินอ่อนยวบ ชายหนุ่มไม่ใช่คนใจร้ายโดยเนื้อแท้ เขาแค่แกล้งทำให้สมจริง

อัปสราลังเลชั่วครู่ ก่อนจะรีบพยักหน้าจนผมเปียแกว่งไกว “หิวสิค่า หิวขนม หิวน้ำด้วย” กลัวก็กลัว แต่ความหิวชนะขาด เจ้าตัวเลยเอ่ยตอบเสียงอ่อยๆ

“ได้ย...