บทที่ 23 เมียไม่เสน่หา บทที่ 2

“ยังไม่ต้องรีบร้อนนะคะ คุณจะค่อย ๆ จำได้ อย่าเพิ่งนึกอะไรตอนนี้ มันอาจจะทำให้คุณเครียด...จะกลับเลยไหมคะ”

“ก็ได้...ผมอยากกลับตอนนี้ ผมปวดหัวมาก”

“ค่ะ...ฉันจะพาคุณกลับนะคะ”

ลิลลี่รับคำและช่วยพยุงเขาลุกขึ้น ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเมษยาที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากกดร่างลูกน้อยที่ยังหลับสนิทแนบอก เธอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ