บทที่ 46 เมียไม่เสน่หา บทที่ 25

ธนบดินทร์วางเอกสารลงบนโต๊ะเบา ๆ เขาไม่มีกระจิตกระใจทำงานของตัวเองแม้สักนิดในวันนี้ เขาควรจะไม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแล้วใยหัวใจของเขาจึงว้าวุ่นเช่นนี้ ธนบดินทร์ทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ของตนพลางสายตาเหม่อมองเพดาน เขาไม่รู้ว่าตนเองทำถูกหรือเปล่าที่ไล่เมษยาออกไป ผู้หญิงที่ทำตัวสนิทสนมกับเขาคนนั้นทำหัวใจของเขา...