บทที่ 2 ตอนที่ 2 ดวงใจที่รัก
ตอนที่ 2 ดวงใจที่รัก
"ทานยาซะ แล้วไปอาบน้ำนะครับ" เมื่อเขาจูงมือเธอเข้ามาในห้องของเธอ ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ ตอนแรกๆ เธอก็รู้สึกเขินๆ แต่พอเขาเข้ามาบ่อยเข้า เธอก็เริ่มชินซะแล้ว จากนั้นเขาก็รีบหายามาให้เธอทานเสร็จสรรพ
"แล้วเกียร์ไม่กลับห้องเกียร์เหรอ" เธอถามเพราะเห็นว่าเขายังยืนอยู่ในห้อง ในขณะที่เขาไล่ให้เธอไปอาบน้ำ
"เข้าไปอาบเถอะน่า เราก็จะไปอาบน้ำเหมือนกัน" แล้วชายหนุ่มก็รีบกลับห้องไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วกลับมาดูเธอใหม่ ด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง
"ก๊อกๆๆ" เกียร์เคาะประตูอยู่หน้าห้องซึ่งแพรก็รู้ดีว่าต้องเป็นเขาแน่ๆ เพราะไม่มีใครนอกจากเขาที่จะมาหาเธอที่ห้องในเวลาแบบนี้
"เกียร์...มีอะไรหรือเปล่า" เธอเปิดประตูก็เจอเข้ากับเขาจริงๆ
"ขอเราเข้าไปหน่อยได้มั้ย" ชายหนุ่มถามหญิงสาวไปตามมารยาทแต่ยังไงเขาก็จะเข้าไปด้านในอยู่ดี
"ได้ดิ ปกติเข้ามาไม่เห็นจะขอเลยวันนี้ทำเป็นมีมารยาท" หญิงสาวแอบเหน็บเล็กๆ ทำให้ชายหนุ่มหันมายิ้มให้ เขาก็เป็นแบบที่เธอพูดจริงๆ นั่นแหละ
"เราจะมาดูว่าแพรเป็นยังไงบ้าง เราลงไปซื้อยามาเพิ่มให้เผื่อไม่พอ ดึกๆ ร้านปิดเดี๋ยวจะลำบาก" เขาพูดพร้อมกับชูถุงยาในมือให้เธอดูแล้วในถุงก็บรรจุยาที่เธอต้องใช้เป็นประจำด้วย
"ขอบคุณนะ"
"แล้วทำไมไม่เช็ดผมให้แห้งเนี่ย เดี๋ยวก็ไม่สบายเข้าไปอีก มานี่มาเราช่วย" เขาบ่น พร้อมกับดึงผ้าเช็ดผมที่มือของเธอเอาไปเช็ดให้เอง เขาค่อยๆ เช็ดให้อย่างเบามือ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ให้กับเธอ แต่ภาพแบบนี้มันคือโมเม้นของคู่รักหรือเปล่านะ แต่มันไม่ใช่ไง เราเป็นแค่เพื่อนกัน หญิงสาวคิดในใจ ในขณะที่คนเป็นเพื่อนก็ยังคงเช็ดผมให้เธอ
"เกียร์…" แพรเรียกชื่อเขาเบาๆ นี่เขาจะทำให้เธอรู้สึกมากเกินไปแล้วนะ
"มีอะไรเรียกเราทำไม เจ็บเหรอ" เขาคิดว่าที่เธอเรียกเป็นเพราะเขาอาจจะเช็ดแรงไป เขาก็เลยเบามือลงอีก จากที่เบาอยู่แล้ว ตอนนี้เธอเพลินมาก แทบจะหลับได้เลยเนี่ย
"เปล่าๆ เช็ดไปดิ" เธอมีความสุขทุกครั้งที่เขาดูแลเธอแบบนี้ มันอาจจะเป็นแค่สิ่งเล็กๆ แต่เขาก็ทำมานาน จนบางครั้งเธออยากที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองให้เขารู้ แต่ความกล้าของเธอนั้นมันยังมีไม่พอ เขาจับเธอเช็ดผมพร้อมกับใช้ไดร์เป่าผมให้ด้วย จนตอนนี้ผมของเธอมันแห้งสนิทดีแล้ว
"นอนซะนะแล้วก็ห่มผ้าหนาๆ" เขาบอกอย่างเป็นห่วง เพราะนี่ก็มืดแล้ว แต่ที่จริงแล้วมันก็ยังไม่ใช่เวลานอนหรอก แต่วันนี้เธอไม่สบายเขาจึงอยากให้เธอพักผ่อน บวกกับเธอทานยาเข้าไปทำให้ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกง่วงแล้ว
"ค่าาาา รู้แล้วน่า" เธอยิ้มให้เขาแล้วก็หลับตาลง
"งั้นเรากลับห้องก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็ไปเคาะเรียกเราที่ห้องได้นะ" เขาบอกเธอพร้อมกับเดินออกจากห้องของเธอไป ตกดึกเธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีไข้ เธอจึงลุกขึ้นไปหายากินแล้วเธอก็ลงนอนต่อ
เช้า
"ก๊อกๆๆ" ชายหนุ่มมาเคาะประตูเรียกเธอแต่เช้า เขาแวะมาดูก่อนจะไปเรียนว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นแล้วหรือยัง
"ก๊อกๆๆ" ทำไมวันนี้แพรมาเปิดประตูช้าจัง เขาคิดในใจ
"เกียร์…" แล้วประตูก็เปิดออก แต่สภาพของเธอเหมือนพึ่งลุกขึ้นจากเตียง เขาเดินเข้าห้องตามเธอไป
"แพร...เป็นไข้เหรอ" พูดจบเขาก็เอามือไปอังที่หน้าผากเธออย่างเคย แล้วก็สัมผัสได้ถึงไอร้อนที่มันออกมาจากตัวเธอ
"แพรมีไข้นิดหน่อย" เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงอิดโรย วันนี้เธอรู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีแรงเลย และเหมือนว่าเธอจะไปเรียนไม่ไหวด้วย วันนี้เธอคงต้องหยุดพักแล้วแหละ
"เราบอกว่ายังไง มีอะไรให้ไปเรียกเราที่ห้องไง ทำไมดื้ออย่างนี้ ดูสิตัวร้อนจี๋เลยนิดหน่อยที่ไหน" เขาดุเธอเสียงเข้ม ก็เธอมักจะดื้ออย่างนี้ไง เขาถึงเป็นห่วงเธอแบบนี้มาตลอด มันน่าจับตีก้นซะให้เข็ด เมื่อคืนเขาก็นอนไม่ค่อยหลับ มัวแต่เป็นห่วงคนข้างห้อง แต่ก็ไม่กล้ามาเรียก กลัวว่าจะรบกวนคนป่วย แต่แล้วเธอก็ป่วยจริงๆ
"มันเป็นเวลานอน แพรไม่อยากรบกวนเกียร์ไง" แค่ที่เขามาดูแลเธอดีขนาดนี้ มันก็มากเกินไปแล้ว แล้วเธอก็เป็นแค่เพื่อนจะให้เธอไปรบกวนเขามากขนาดนั้นได้ยังไง
"ก็ดื้อไง มานอนเลยเราเช็ดตัวให้" เช็ดตัวเหรอ หญิงสาวรู้สึกตกใจกับสิ่งที่เขาพูด ถึงเขาจะดูแลเธอดีขนาดไหน แต่ที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยเช็ดตัวให้เธอ นี่เหรอคนเป็นเพื่อนเขาทำให้กัน ทุกครั้งที่เธอต้องเก็บความรู้สึก เธอรู้สึกเจ็บเล็กๆ ทำไมต้องมาดีกับเธอขนาดนี้ด้วย ถึงเธอจะชอบให้เขาทำอะไรต่อมิอะไรให้ก็ตาม แต่สถานะของเราคือเพื่อนไง แต่ถ้ามากกว่านี้เธอจะไม่ว่าอะไรเลย
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวแพรทานยาอีกสักพักก็คงจะดีขึ้น" เธอปฏิเสธ เพื่อนกันเขาไม่เช็ดตัวให้กันหรอก แล้วตอนนี้เธอก็เริ่มหนาวเพราะพิษไข้แล้วด้วย
"อย่าดื้อ" แต่ชายหนุ่มไม่ยอม ที่จริงแล้วเขาก็รู้สึกดีกับเธอไม่แตกต่างกันหรอก แต่เขาเลือกที่จะดูแลเธอแบบนี้ ในสถานะเพื่อนต่อไป เพราะเขากับเธอยังเรียนไม่จบไง พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไปเตรียมอุปกรณ์เช็ดตัวให้เธอ
"เกียร์ไม่มีเรียนเหรอ" เขาเข้าไปเอาน้ำกับผ้าสำหรับเช็ดตัวมาวางข้างๆ เตียงเธอแล้วจัดการเริ่มเช็ดตัวให้เธอ ตอนนี้เธอนั่งอยู่บนเตียงแล้วห้อยขาลงข้างเตียงเท้าแตะพื้น ส่วนเขาก็ยืนอยู่ด้านหน้าเธอกำลังเอาผ้าชุบน้ำบิดพอหมาดๆ เตรียมเช็ดตัวให้กับเธอ
"วันนี้เรามีเรียนสายๆ" เขาเริ่มเช็ดใบหน้าให้กับเธอไล่ลงมาถึงลำคอ จับแขนเธอเช็ด เขาค่อยๆ ลูบผ้าที่หมาดๆ ไปบนแขนของเธอจนทั่วทั้งสองข้างและก็ขาเรียบร้อย แต่เขาลืมคิดไปเลย แล้วตัวเธอล่ะ เกียร์รวบรวมความกล้าเพราะขืนปล่อยไว้ มีหวังเธอต้องทำให้เขาเป็นห่วงอีกแน่ๆ
"เอ้าหันหลังซิ" เกียร์ไม่ได้คิดจะล่วงเกินเธอเลย เขาแค่เป็นห่วงเธอมากไปหน่อยก็เท่านั้น ที่ผ่านมาเธอไม่เคยตัวร้อนขนาดนี้ เต็มที่ก็แค่ลุมๆ แต่ถ้าตัวร้อนขนาดนี้ต้องเช็ดตัวเท่านั้นถึงจะดีขึ้น
"เกียร์เราว่า... เราทำเองดีกว่า" เกียร์เริ่มรู้สึกว่าเธอคงจะอาย อีกอย่างเขาเป็นผู้ชาย
"อายเราเหรอ"
"อือ"
"ขอโทษนะเราลืมไป เป็นห่วงแพรมากไปหน่อย" พูดคำว่าเป็นห่วงอีกแล้ว หญิงสาวฝืนยิ้มให้เพราะตอนนี้ไข้เริ่มหนักขึ้นแล้ว หัวก็เริ่มปวดหนักขึ้นด้วย
"งั้นเราออกไปหาอะไรมาให้ทาน แพรก็เช็ดตัวไปนะเดี๋ยวเรามา" เมื่อชายหนุ่มออกไปแล้ว เธอเลยเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปเช็ดตัวแล้วกลับมานอนต่อ
