บทที่ 114 ฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอ (100%)

“แก้มรักพี่มาร์คมากนะคะ” เจ้าของร่างมีน้ำมีนวลโน้มลงจุมพิตริมฝีปากเผยอน้อยๆ ของคนป่วย บอกรักให้เขาได้รับรู้ด้วยน้ำเสียงหวานหยด ทั้งที่ใบหน้ายังคงเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

“กลับมาหาเมียกับลูกเถอะนะคะ” สาวน้อยเว้าวอนพร้อมสะอื้นฮัก ก้มลงกอดร่างทรงพลังและจับมือใหญ่ไว้แน่น

“กะ…แก้ม” คนที่แกล้งหลับท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ