บทที่ 23 บทที่ 23

“ออกไปนะ” ดลลดาไล่ตรงๆ มือบางกำหมัดแน่นอยู่ข้างลำตัว

“ทำไมไม่ไปทำงาน”

“ฉันลาออก ไม่ไปทำงานเฮงซวยนั่นอีกแล้ว” ด้วยความโกรธที่ยังไม่คลายไปจากจิตใจ ทำให้ดลลดาเผลอตวาดเขาออกไป

ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลากระด้างขึ้นมาทันที

“ทำไม” เชอะนี่เขาไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งโง่กันนี่

“จะต้องให้บอกอีกเหรอว่าเพราะอะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ