บทที่ 53 บทที่ 53

ดลลดาเมื่อวิ่งจนเหนื่อยมากเต็มทน หล่อนก็หยุดและหันกลับไปมองข้างหลัง แต่ก็ไม่มีวี่แววของร่างสูงที่ตามมาเลย ดวงตาคู่สวยมองไปรอบๆ อย่างสำรวจ ป่าแห่งนี้เป็นป่าที่ค่อนข้างโปร่งไม่ทึบมากนัก หล่อนพยายามเงี่ยหูฟังเสียงของสัตว์ต่างๆ แต่เท่าที่ได้ยินก็มีเพียงเสียงนกกระพือปีก โฉบไปมาบนกิ่งไม้ และบา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ