บทที่ 57 บทที่ 57

เขาย้ายริมฝีปากไปทักทายยอดทรวงอีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน ดอกบัวงามพลิ้วไหวล้อเล่นลมอย่างน่ารัก เขาทรงตัวขึ้นเพื่อจะถอดเสื้อผ้าของตนออกด้วยความรวดเร็ว มือบางไขว่คว้าหาร่างแกร่งของเขา

“ใจเย็นๆ ที่รัก ผมไม่ได้ทิ้งคุณ” เขาปลอบ

เมื่อร่างทั้งสองเปลือยเปล่าเช่นเดียวกัน ราฟก็ฝังหน้าลงที่กลางอกอว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ