บทที่ 114 - ซินแคลร์เยี่ยมชมอดีต

อืมมม ลูกหมาน้อยของแม่อยู่ไหนเอ่ย? เสียงนุ่มละมุนของแม่ดังมาจากอีกฟากของตู้ที่ผมซ่อนตัวอยู่ ผมเอามือปิดปากพยายามกลั้นเสียงหัวเราะคิกคัก แต่ก็ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมานิดหน่อย

“เจอแล้ว!” แม่กระชากเปิดประตูตู้ถัดไปสองบาน ร้องตะโกนอย่างผู้ชนะ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงฮัมในคออย่างครุ่นคิด “ไม่อยู่ในนี้แฮะ” แม...