บทที่ 142 - อ้างสิทธิ์

เอลล่า

ทีแรกฉันคิดว่าซินแคลร์โกรธ แต่แล้วริมฝีปากของเขาก็แย้มออกเป็นรอยยิ้มร้ายกาจ และเสียงหัวเราะทุ้มต่ำสั่นสะท้านในอก เขาเลื่อนมือมาสัมผัสแก้มฉันแล้วสอดไปรอบต้นคอ สางนิ้วเข้าไปในเรือนผมเปียกชื้นของฉัน “รู้ไหมว่ามันหมายความว่ายังไง การคุมเกมจากเบื้องล่างน่ะ แม่หมาป่าตัวน้อย?” เขาเอ่ยถามเสียงน่าเกร...