บทที่ 209 - เอลล่าเบรคอออท

เอลล่า

อิซาเบลมองตามฉันตาค้างด้วยความตกใจ ไม่ขยับไปไหนจากเตียง ฉันไม่ได้หยุดเพื่อสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยหรือแม้แต่จะใส่รองเท้า แต่รีบวิ่งไปที่ประตูแล้วแนบหูกับเนื้อไม้ สักพักอิซาเบลก็ได้สติแล้วเดินมายืนข้างฉัน “เธอทำอะไรน่ะ” หล่อนกระซิบ ดวงตาสวยเบิกกว้าง

ฉันจูงหล่อนถอยห่างจากประตู พลางยกนิ้วขึ้นแตะ...