บทที่ 217 - ไล่ตามผีเสื้อ

เอลล่า

ฉันไม่ได้มาที่ห้องเด็กเล็กเลยนับตั้งแต่มีข่าวการตายของซินแคลร์แพร่ออกไป และเมื่อฉันเดินเข้าไป ก็ได้รับการต้อนรับด้วยเสียงร้องเจี๊ยวจ๊าวด้วยความดีใจจากเด็กๆ ฉันคุกเข่าลงและอ้าแขนรับเจ้าตัวเล็กเหล่านั้น พยายามจูบแก้มจูบจมูกทุกคนที่ฉันเอื้อมถึง “พี่เอลล่าหายไปไหนมาคะ?!” เด็กผู้หญิงที่โตหน่อยคนห...