บทที่ 232- พลังงาน

ฉันกุมท้องด้วยความตกใจ หันขวับไปมองหาซินแคลร์

เขากำลังยืนพิงกรอบประตูห้องนอนของเรา กอดอกด้วยท่วงท่าทรงพลัง

ดวงตาสีเขียวเรืองรองของซินแคลร์จ้องมองทะลุทะลวงฉัน ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีแววไม่สู้ดีนักขณะรอคำตอบจากฉัน

"ไม่ได้ไปไหนนี่คะ" ฉันตอบเสียงแหลม รู้สึกประหลาดใจเกินกว่าจะคิดอะไรออก

ซินแคลร์คำรามในลำค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ