บทที่ 267 — เพื่อนของฉัน ปกคลุมไปด้วยเลือด

ซินแคลร์

ข้าคำรามลั่นขณะโซซัดโซเซผ่านประตูโรงพยาบาล คู่ของข้าที่เลือดอาบโชกอยู่ในอ้อมแขน

ทุกคนในห้องฉุกเฉินนิ่งงัน – หมอ พยาบาล คนไข้ ทุกคน เสียงที่ดังออกมาจากตัวข้าไม่สิ้นสุด เป็นทั้งคำบัญชา คำวิงวอน และคำขู่ บัดนี้ข้าอยู่กึ่งกลางระหว่างสองสภาวะ – ดวงตาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงหมาป่า มือของข้ากลายเป็นก...