บทที่ 271 — เสียงร้องไห้ในป่า

เอลล่า

ลมหายใจของฉันเริ่มสั้นและถี่ขึ้น ฉันกดมือลงบนหน้าท้องอย่างสิ้นหวัง ค้นหาความเชื่อมโยงนั้นที่ไหนสักแห่งในตัวฉัน แต่กลับรู้สึกเหมือนกำลังคว้าจับอากาศที่ว่างเปล่า นิ้วมือของฉันพยายามค้นหาสัมผัสใด ๆ ความผูกพันใด ๆ ทว่าว่างเปล่า

"เอลล่า" ซินแคลร์พึมพำ กระชับมือบนแผ่นหลังของฉัน "ใจเย็น ๆ นะ หมอบอ...