บทที่ 278 - เช่นเดียวกับสมัยเก่า

ซินแคลร์

“ไง ที่รัก!” ฉันเอ่ยทักซินแคลร์อย่างร่าเริงขณะที่เขาปรากฏตัวตรงประตูห้องของเราในคืนนั้น เขาพิงกรอบประตูแล้วยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนล้า “อยากกินพิซซ่าไหมคะ” ฉันชูกล่องสี่เหลี่ยมมันเยิ้มที่วางอยู่บนขอบรังของฉัน “เหลือแค่ครึ่งชิ้นเอง แต่ว่า...” ฉันยักไหล่ “มันอร่อยมากเลยนะ”

“ไม่ล่ะ เอลล่า” เขาตอบ...