บทที่ 282 — นรกบนล้อ

สิบวันผ่านไปอย่างเชื่องช้าจนแทบทนไม่ไหว และฉันคิดว่าฉันกำลังจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

ในเช้าวันที่สิบเอ็ด ฉันเอาแต่นั่งอยู่บนเตียง จ้องมองทีวีอย่างเหม่อลอย กดรีโมตเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำว่ามีรายการอะไร ยังไงฉันก็ดูมันหมดแล้วทุกอย่างอยู่ดี

ไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้พยายามหาอะไรทำบนเตียงหรอกนะ อันท...