บทที่ 283 - ซูมซูม

เสียงโครมดังมาจากชั้นบน ครั้งที่สองของวันแล้ว ผมครางพลางเอามือกุมขมับ ไม่อยากจะรับรู้เรื่องอะไรทั้งนั้นจริงๆ

“โดมินิก?” ผมได้ยินเสียงเมทของผมเรียก ขอความช่วยเหลือจากผม ผมหลับตาปี๋ ทำเป็นไม่ได้ยินเธอสัก...สักนาทีเดียวก็ยังดี “โดมินิก!”

“เอาจริงดิ” โรเจอร์พึมพำ มองไปยังประตู “นายคิดอะไรอยู่ ถึงปล่อย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ