บทที่ 294 - พ่อแม่ทูนหัว

เอลล่า

"แล้วฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย" โรเจอร์พูดแทรกขึ้น ทำให้พวกเราทุกคนหัวเราะ "เอาจริงๆ นะ" เขาพูด "ผมมันไร้ประโยชน์จนกว่าเจ้าหนูจะโตพอขว้างบอลได้นั่นแหละ ถึงตอนนั้นค่อยเป็นหน้าที่ของน้าโรเจอร์"

ฉันยิ้มให้เขาอย่างพอใจแล้วจับมือเขาบีบเบาๆ ให้เขารู้ว่าฉันดีใจแค่ไหนที่เขามา ดวงตาของเขาอ่อนโยนลงเมื่อมอง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ