บทที่ 297 — บ้านกับทารก

เอลล่า

ฉันได้ยินซินแคลร์ถอนหายใจหนักๆ อยู่ข้างฉัน พึมพำ “เอลล่า...”

แต่ฉันไม่สนใจเขา ดวงตาของฉันจ้องเขม็งไปที่แฮงค์ ซึ่งหน้าแดงก่ำอยู่ตรงประตูและมองต่ำลงไปที่รองเท้าของเขา ฉันไม่ได้พูดอะไรสักคำ หรือทำให้เรื่องนี้ง่ายขึ้นสำหรับเขาเลย แต่ฉันรอคำตอบอย่างอดทน

“โคร่าเป็น...” เขาพึมพำอย่างอึดอัด “คนพิเ...