บทที่ 305 - สนทนาของน้องสาว

เอลล่า

รู้สึกเหมือนพี่สาวของฉันพาเจ้าตัวเล็กของฉันไปเป็น...ชั่วโมงๆ แล้ว แต่ในความเป็นจริงฉันรู้ว่ามันอย่างมากก็แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ถึงอย่างนั้น ขณะที่พวกเราคนอื่นๆ เดินป้วนเปี้ยนอยู่ในป่ามืด ดื่มแชมเปญและรอคอย ฉันก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองเข้าไปในความมืดอย่างกระวนกระวายอยู่เรื่อย

อะไรทำให้พวกเ...