บทที่ 310 - การป้องกัน

เอลล่า

ซินแคลร์เงยหน้าพรวดขึ้นมองฉัน ทุกเส้นสายบนใบหน้าฉายแววโล่งอก “ไม่เป็นไรแล้ว” เขาพูด ร่างกายสั่นสะท้านด้วยอะดรีนาลีนที่ยังไม่ได้ใช้ “เขา...เขาอยู่ที่นี่...เขายังหลับอยู่...”

เสียงสะอื้นหลุดจากลำคอของฉันขณะที่ฉันหลับตาแน่นแล้วทรุดตัวลงกับพื้น ยังคงกำกรอบประตูไว้แน่น ไม่สามารถหยุดอาการสั่นสะท้...