บทที่ 384 - ไมล์ยาว

สองสามชั่วโมงต่อมา ฉันถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นรถอาร์วีคันมหึมาแล่นมาจอดอยู่หน้าคลินิก

“เอาจริงดิ?” แฮงค์พูดพลางกอดอกจ้องมองมัน ด้วยท่าทางกึ่งทึ่งกึ่งแขยงในความโอ่อ่าฟุ่มเฟือยนั้น “อัตราการกินน้ำมันของเจ้านั่นต้องแย่มากแน่ๆ”

“โธ่” ฉันพูดพลางหัวเราะแล้วใช้มือข้างหนึ่งตีแขนเขาเบาๆ ส่วนมืออีกข้างก็ประค...