บทที่ 386 — ข้างไฟ

เอลล่า

การเดินทางดีขึ้นผิดหูผิดตาทันทีที่เราแวะพักค้างคืนที่ลานตั้งแคมป์

“ในที่สุด” ฉันถอนหายใจ สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอดขณะก้าวลงจากบันไดรถบ้าน ลูกน้อยของฉันนอนขดตัวอยู่ในอ้อมแขน มองไปรอบๆ ด้วยดวงตาเป็นประกายและสนอกสนใจ “ดีจังที่ได้กลับมายืนบนพื้นดินที่มั่นคงอีกครั้ง”

“เตือนฉันด้วยนะว่าอย่าพา...