บทที่ 404 - ยอดคงเหลือ

เอลล่า

“โดมินิก” ฉันพึมพำ เอื้อมมือไปหาเขา

“ไม่” เขาตวาด ถอยห่างจากฉันก้าวหนึ่งแล้วส่ายหน้า “เธอกำลังทำเกินไปแล้วนะ เอลล่า ฉันรู้ว่าเธออยากช่วย แต่ฉันจะปล่อยให้เธอเอาตัวเองไปเสี่ยงแบบนี้ไม่ได้!” เขาพูดตะกุกตะกักอยู่ครู่หนึ่ง หันหลังให้ฉัน ก้มหน้าลง เอามือขึ้นมาปิดหน้า

ฉันเอื้อมมือไปหาเขา สัมผัสเขาผ...