บทที่ 411 — นักเขียน

“ไม่ล่ะ” ฉันพูดพลางโน้มตัวไปลูบผมของเบนนี่ “ฉันแปลงร่างตอนนี้ไม่ได้น่ะ ฉันต้องไปช่วยเด็กคนอื่น ๆ ก่อน”

เด็กชายยังคงระแวง เขาดึงมือออกจากฉันแล้วกอดอก “บอกชื่อคุณมาสิ ถ้าแม่ผมกลับมา ผมจะให้แม่ค้นหาชื่อคุณในอินเทอร์เน็ต แล้วเราจะได้รู้ว่าคุณเป็นหมาป่าจริงหรือเปล่า”

ฉันหัวเราะแล้วบอกชื่อของฉันให้เขารู้ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ