บทที่ 42 - ขนมยามค่ำคืน

ข้าได้ยินเสียงหัวใจของเอลล่าเต้นรัวเป็นกลอง และเจ้าตัวเล็กก็เริ่มเครียดตามแม่ของเขาไปด้วย ข้าก็กังวลเช่นกัน เอลล่าตัวเล็กแม้กระทั่งสำหรับมนุษย์ และข้าก็ตัวใหญ่แม้กระทั่งสำหรับคนหมาป่า แต่ข้าไม่เชื่อว่าองค์เทพีจะทรงเลือกเธอมาอุ้มทายาทของข้า หากเธอจะรับภาระนี้ไม่ไหว ข้าต้องทำให้เธอสงบลงโดยเร็ว

ข้าเริ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ