บทที่ 420 - ขอบคุณ แต่ไม่ขอบคุณ

เอลล่า

ฉันค่อนข้างเหนื่อยเมื่อพลบค่ำมาเยือนค่ายผู้ลี้ภัย และคอร่าก็เดินมาอยู่ข้างๆ วางมือบนหลังฉันแล้วบอกว่าเราควรกลับบ้านได้แล้ว ฉันถอนหายใจ มองไปรอบๆ รู้ว่าฉันทำอะไรได้มากกว่านี้ แต่…

“ฉันเข้าใจนะ เอลส์” เธอบอก พลางมองไปรอบๆ กับฉัน “แต่เราทำได้แค่นี้แหละ และตอนนี้เธอก็เป็นทั้งราชินีและแม่พอๆ กับท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ