บทที่ 464 - การอุทิศตนเอง

ฉันขมวดคิ้วมองเขา เริ่มจะโกรธขึ้นมาอีกครั้ง “นั่นมันหมายความว่ายังไงกัน โดมินิก!? คุณแค่รู้ – ก็แหงสิ ถ้าฉันแค่รู้ ฉันก็คงบอกคุณไปแล้วล่ะว่าใช่หรือไม่ใช่แน่ๆ!”

“ก็บางทีคุณอาจจะรู้ แต่พยายามจะรักษาน้ำใจผมอยู่ก็ได้!”

ดวงตาฉันเบิกกว้างทันทีแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า จ้องมองเขาอย่างตกใจเล็กน้อย “ฉันกำลังพยาย...