บทที่ 486 — แม่และพ่อ

เอลล่า

“เอลล่า เธอจะมาสั่งเอาดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้นะ—”

แต่ฉันจ้องซินแคลร์เขม็ง โบกมือปัดในอากาศพลางส่ายหน้าเมื่อตระหนักได้ว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันได้ยิน

และสิ่งแรกที่แว่วเข้าหูฉัน...

คือเสียงหัวเราะ

“เอาเถิด ลูกน้อย” เสียงนุ่มนวลกล่าว และฉันก็จำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของพระมารดา “แม่หยุดตรงนั้นด้วยเหตุผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ