บทที่ 487 — ของขวัญอันทรงพลัง

คอร่าใช้ฝ่ามือปาดน้ำตาบนใบหน้า “ฉันขอโทษนะ” เธอบอก “ฉันแค่...ฉันแค่สติแตกไปหน่อย”

“นิมิตนั่นไม่ได้แย่นะ” ฉันพูด “ฉันสัญญาว่ามันไม่แย่เลย แล้วเราก็เข้าใจนะ – ถ้าเธอออกมาจากพิธีรับศีลในสภาพเหมือนกระโดดลงสระมา ฉันก็คงสติแตกเหมือนกัน!”

“อืม ก็นะ” เธอพึมพำ เหลือบมองลงมาที่ท้องของฉัน “บางทีอีกหกเดือนฉันอา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ