บทที่ 87 - เอลล่าวิ่งหนี

เอลล่า

“เทพธิดาเจ้าขา คอร่า ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย” ฉันครวญคราง พลางซบหน้ากับฝ่ามือ “ฉันคิดมาตลอดว่าซินแคลร์ดีเกินจริง มันไม่มีสัญญาณเตือนที่ใหญ่กว่านี้อีกแล้ว และฉันก็แค่เพิกเฉยต่อมัน ฉันปล่อยให้เขาโปรยเสน่ห์ใส่ฉัน และฉันก็ซื้อทุกคำพูดที่เขาปั้นแต่งออกมา”

ฉันนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของพี่สาว โยกตัวไปมาบน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ